Երբ Էրդողանն ասում է՝ «Աշխարհում մնացել է 2 առաջնորդ՝ ես և Պուտինը», նշանակում է, որ Թուրքիայի ու Ռուսաստանի միջև հարաբերություններում այլևս ոչ մի միջնորդ չի ճանաչում, չի ընդունում, չի հանդուրժի...

Դոկտ Հրայր Ճէպէճեան. «Աշխատանքային այցելութեամբ կը գտնուէի Ղազախստան, բայց ինծի համար նոր երկիր մըն էր, ուստի չէի գիտեր, թէ ի՛նչ կրնայի ակնկալել: Այս չգիտնալուն մէջ կար նաեւ հայկական իրականութիւնը, որուն ուզեցի հանդիպիլ եւ ծանօթանալ»:

Հին հայաստանում մի սովորություն կար` գյուղի բնակիչները գյուղապետ ընտրելիս նրան նախապես նստեցնում էին խնձորենու տակ, եթե հաջորդ տարի խնձորենին ծաղկում էր, ուրեմն նա իր գործը լավ էր կատարել, իսկ չծաղկելու դեպքում, ինքնակամ էր հեռանում։

«Մի ասա այն, ինչ չգիտես»՝ խրատում է դասականը, այնուհետև շարունակում է՝ «մի ասա այն, ինչ գիտես», իսկ վերջում` «մի՛ դատիր, մի՛ քննարկիր»...

Այն, որ Սիրիայում տեղի ունեցածով ԱՄՆ-ը լուրջ հարված հասցրեց Ռուսաստանին, և այն հետևանքներ է ունենալու նաև մյուսների համար, հասկանալի է։

Թուրքիան ամենամեծ գլխացավանքի մեջ հայտնվեց 1915-ից հետո. Հայկական հարցից ավելի մեծ գլխացավանք դարձավ քրդական հարցը։ Եթե կարողացավ քրդական գործոնը օգտագործել հայերի դեմ և հայերից, այսպես ասած, մաքրել ողջ Արևմտյան Հայաստանը, որպեսզի ազատվի Հայկական հարցից, ապա դրա փոխարեն ստացավ քրդերով բնակեցված այդ տարածքները, որն էլ հետագայում դարձավ գրեթե 100-տոկոսանոց քրդաբնակ։ Թուրքիայի հաշվարկներն այդ հարցում մի փոքր այլ էին, կարծում էին, թե իրենց հետ ոչ մի ընդհանուր բան չունեցող քրդերին կարող են զսպել, կարող են ճնշելով, քրդական կրթություն չտալով հասնել նրան, որ կձուլվեն թուրքերին։ Բայց չեղավ այդպես, եղավ ճիշտ հակառակը. բոլոր այն բնակավայրերը, որոնք հայերից հետո անցան քրդերին, շատ արագ բնակեցվեցին բացառապես քրդերով, քրդերը սկսեցին շատ արագ բազմանալ, չնայած Թուրքիան ամեն ինչ անում էր, որպեսզի քրդաբնակ բնակավայրերում դպրոցներ չբացվեն, որպեսզի քրդերը դպրոցներ չհաճախեն, միևնույն է, դա էլ չօգնեց, ու քրդերը արագ տեմպերով բազմացան որպես քուրդ։

«Իրանը կպահի Սյունիքը», «Ռուսաստանը կփրկի մեզ», «Թրամփը չի թողնի կռիվ լինի», «Ֆրանսիան օդը կփակի», «Եվրամիությունը դրոշներ կտնկի» և նմանատիպ այլ մտքեր թմրեցնում են մեզ, հանում պատասխանատվությունը մեր վրայից, և, ստեղծելու փոխարեն, մուրալու հոգեբանություն սերմանում:

Բոլոր նրանց, ովքեր խոսում են 2025-ին արտահերթ կամ 2026-ին հերթական ընտրություններով իշխանափոխության մասին, հիշեցնեմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունում ընտրություններով իշխանություն չի փոխվել:

1973 թ. պատերազմից 51 տարի անց առաջին անգամ Իսրայելը զորքով կիլոմետրերով մխրճվել է Սիրիայի տարածք, իբրև թե, այսպես կոչված, «անվտանգության բուֆերային գոտի» ստեղծելու, իսկ իրականում բնականաբար իր բաժին պատառը տանելու համար:

Երբ երկրիդ բլոգեր ղեկավարն ու առաջին տիկինը «мелкий» աֆերիստ, «крупный» կոլաբորացիոնիստներ են, ապա պետք չէ զարմանալ, երբ ամենօրյա ռեժիմով երկուսից լսում ենք հակապետական, ապազգային, պարադոքսալ ու ամորալ քարոզներ: